Πίσω από στίχους μη μου κρύβεις τη σιωπή...

Πίσω από στίχους μη μου κρύβεις τη σιωπή...

Φύγε λοιπόν.  Η ώρα πέρασε.  Ένα θέατρο αδειανό από θίασο, χωρίς κοινό, τί έργο περιμένεις ν ανεβάσει;

Το κόκκινο αριστοκρατικό βελούδο δεν είναι αρκετό για να σε διασκεδάσει. Και που να βρείς το χειροκρότημα  σ άδειες καρέκλες...   

Οι λαμπεροί πολυέλαιοι σκιές μόνο φωτίζουν.  

Μη μου μιλάς. Πίσω από στίχους μη μου κρύβεις τη σιωπή...  

Μη μ΄ ακουμπάς. Τις κινήσεις σου μη σπαταλάς του σκηνοθέτη απόντος...

Μη με κοιτάς. Ρόλο δεν έχω στο παραμύθι αυτό. Το χρόνο λίγο λίγο θρυμματίζω. Με άχαρους αυτοσχεδιασμούς...

Μη μ΄ αγαπάς. Βαρύ το σαγαπώ κι οι ώμοι μου τσακίσαν... 

  Κλείσε την πόρτα πίσω σου.  Ένα άδειο θέατρο δεν ωφελεί κανέναν...

 synanthseis